Aşk, uğraş değildir, uğuruna ölüm.
Bunun için öldüğümü sorsa Râbb! Utanç.
Bilmiyorlar.
Bilen biri ile bir olamazlar.
Öğrenmiyorlar,
o yüzden yazanla bir olamazlar.
Uğurunda ölmedikçe uslanmam.
Uğurunda ölmedikleri süre, inanmam.
Sen’i ben kadar sevdiklerine, değer verdiklerine.

Değerin yazmakla anlatılamaz.
Sen, ne yazdığıma bak, Aşk anla…
Gerçi anlamazsın da, boşa gider bunca söz.
Ziyan olmasından endişelenmem, olsun da,
içinde Sen bahsi geçtiğinden değerlidir.
O nedenle, bir zerresine kıyamam.

Varlığının kıymetini bildiğim kadar,
yokluğunun da eziyetini çekiyorum.
Sen bilmiyorsun.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 053