Nasıl bu kadar kör olabilirsin, hâlâ?
Ben nasıl bir körüm, başkasını göremem,
hayal denen illet bıraksa yakamı,
unutturur elbet akıl gönüle olanları.

Olan-biten sensin etrafımda, ahalimde,
hayalimde senden kesitler var da gerçek ötesi,
bitmesini istemediğim, ancak unutmak isterim,
unutmak kolay, sen unut’manın da önündesin.

Bu zor bir ahval, her hâl, aşık hâlimden alıntı,
takıntı, aşk olta kancası, çıkması imkansız.
İpin ucundayım, deniz olmasa asılırım,
su üzerinde, dalgayla birlikte salınırım.

Yine anlamadın, seni anlatmanın basitçesi yok,
herkes aşık olduğundan aşığının sözü değersiz,
emsalsiz aşk’a çakı dalışı bu, dalaşım sensizlikle,
ölümsüzlüğü yazmış olsam bile, yine değersizim.

Oğuzhan Deniz * Emek vermeyi emeklemekten öğrenmediniz mi insanlar?