Zamana hükmedebilseydim,
geriye sarar, gideceğin ana kadar gelir,
tekrar başa sarardım günleri.
Sen’sizlik böyle bir şeydir.
Buna Aşık fikri deriz, içten gülmeyiz,
dışımızda abartı gülücüklerle moral veririz.
Henüz anlaşılamadığımızdan bilinmeyiz,
bilmek ile bilinmemek arasında kalıp,
ölmeyi bile beceremeyiz.

Sevgisiz ile Sevgili bir olmaz,
Sevgili varsa Sevgisiz olunmaz,
nasıl bir vicdandır ki, terk ettirir.

Beni ölürken anlayacaksın,
bedenini terk ederken Ruh’un,
Sen’sizliği öğreneceksin.
Benim gibi.
‘Bu acıya nasıl da katlanmış.’,
diyeceksin. Üzüleceksin de,
o an geri dönüşü yok işte,
asıl o zaman bitti işte.

Ben’im için, Cennette’dir son soluk inşAllah,
Cennete vardığımda, üzülmek yok ya, üzülmem,
Sana benzeyen bir nur ile geçer sonsuzluğum,
buna şükredip Sen’i hiç hatırıma getirmem.
Bilirsin beni, Sen’den başkası nasıl ilgilendirmiyorsa,
öyle biri gelir ki, bu şiirleri okusam da hatırlamam Sen’i.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 083