Gülümse, artık sırtında yüklerin yok. Artık onlar için üzülmüyorsun, buna ağlaman gerek ama sen gülümse. Yıllarca ağlasan da gözlerinin kör etmekten başka bir şey olmayacaktı. Onlar iyileşmeyecekler… onlar artık iyileşemezler. Bozulmuş ve yozlaşmış onlar. Kalbindeki yükü bırak! Gönlündeki sızıyı dindir, vicdanını sustur…

Biliyor musun?
Henüz küçük bir çocukken bile, onların iyi olmalarını dilerdim, hatta biraz daha saçma davranıp-herkesin içinde bir iyilik olduğunu anlatırdım. Öyle değil, böyle değil! Onların kirlilikleri genlerinden değil, eğitimlerinden değil, onların kirlilikleri seçimlerinden, tenlerinin kirlenmesi işte bundan. Ve buna Yaratıcı’yı alet edip, “işte böyle oldu da biz böyle olduk derler” oysa anlamı yok. Oysa hiçbir anlamı yok!

İnsan neden kötüdür sorusunu sormuyorum artık, artık biliyorum ki insan kötüdür. Çünkü kötü olmak var içinde, iyi olmanın hemen yanıbaşında! İyi olmak yerine, kötü olmayı seçti insan. Çünkü insan böyledir. Çünkü insan öyledir. Bunları eleştirmekten, bunlar için yakınmaktan ve hayıflanmaktan artık bıktım, artık usandım! İçimde bitmeyen bir umut vardı, hala yerinde ama ben vazgeçtim. Çünkü onlar için değmez, onları düzeltsen uçkurlarından olanları düzeltemezsin. Onları düzeltsen, ondan sonrakileri düzeltemezsin.

Sistemleri çökmüş, avurtları gibi.
Savaşları iğrenç, kokan ağızları gibi.
Sözleri nefret dolu, kalpleri gibi.
Eylemleri uyuşuk, beyinleri gibi.
Gözleri kör, sağır kulakları gibi.
Petrol için, petrol dünya için,
dünya insan için, insan dünyaya ait değil.
Pahalı kıyafetleri içinde kokuşmuşlar.
Pahalı saatleri kollarında, zamansızlar.

Hiç anlamadım, bir tarafta açlar varken bir tarafta tıksırıncaya kadar yiyenleri, hiç anlamadım!
Hiç anlamadım, öldüren insanları bir kafese kapatıp yıllarca beslemelerini, hiç anlamadım!
Hiç anlamadım sistemlerini, bir nevi insan değirmeni, öğütülürkenki mutluluklarını hiç anlamadım!
Hiç anlamadım onları, onlar ki kendi öz canlarına kıydılar, ben ölümleri hiç anlayamadım!
Hiç anlamadım şarkılarını, aşktan bahsederlerken tek amaçlarının para olmasını hiç anlamadım!
Hiç anlamadım iyiliklerini, onlar birileri izliyorsa yapıyorlardı iyiliklerini ve ben bunu hiç anlamadım!

Artık anlamak için çaba göstermiyorum, artık aşkın onları iyileştirebileceğini düşünmüyorum. Aşk henüz beni iyileştirememişken nasıl olur da onları iyileştirebilir? Ve ben böyle nasıl düşünebildim ki? Neyse ne!

Şimdi anlıyorum cehennemin neden var olduğunu, şimdi öğrendim!
Şimdi anlıyorum onlara acımanın faydasız olduğunu, şimdi öğrendim!
Şimdi anlıyorum onlara öğretmemeyi, kafaları boş çünkü, şimdi öğrendim!
Şimdi anlıyorum sağır kulaklarını, onlar hiç duymak istemedi, şimdi öğrendim!
Şimdi anlıyorum körlüklerini, onlar hiç görmek istemedi, şimdi öğrendim!
Ve ben zor yoldan öğrendim!

#OD | Hepinizi sevmiyorum!