Kalbinden çıkarıp, nasıl bıraktın beni?
Tek elimle tutunup korkuluklara,
korkunç halimi yürütüyorum Sana…
Süründürüyor gönlüm peşinden Aşk adına,
Aşk adına girmeyeceğim mezar da yoktur,
Aşk’ta Sen’in adına, adım Yağmur Adam.
Saf ve temiz duru Adam, Aşk’tan şiirli adam,
Sen’sizlikte sinirli adam, adamlıktan nasipsiz adam.

Kısaca,
Sen’siz Adam, Sen’sizlikten rutubetli odam,
Sen’i tatmadıkça doymam, Sana da doymam ya,
nasıl da sonsuz Aşk denen illet…
Çenemi düşürdü, milleti güldürdü,
Oğuz binerce ağacı öldürdü, hem de ayakta,
canım nasıl yanıyorsa, koparıp dallarından,
kalem yaptım sayfalarıma, şiir oldular sonra.
Saçma.

Düşünüp gülüşünü, özendiriyorum düşü,
imrenir Güneş saçlarının sarısına,
somurtur gülüşünü görenler, bir daha gülmezler.
Buna eş değer şekilde ateş özenir yangınıma,
buna aldırma, alıngan bir Aşık Oğuz…

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 056