Alkol dolu bardakları taşımaktan,
güçsüzleşmiş ellerin, kolların.
Narin parmakların, kanser olmuş onlar,
nikotin sarartmış tenini, katranla akran.

Benimse yüzüm kalmadı artık,
gururuma yalvarmaktan yoruldum.
Saflığın yer değiştirirken arsızlığına,
beş para etmez tabii şiirlerim.

Biliyorum, hatırlayacaksın beni…
İyi-kötü varlığımdan habersiz,
ben uyumayacağım o gecede.
Güneşte sırt dönecek, gururum gibi.

Şimdi sorsam her el-aleme,
yerimde olsan yazar mıydın diye…
Ve yüzsüzlük yapacağım yine.
Bahanem de hazır üstelik, Seni sevmek.

Oğuzhan Deniz * Alkol dolu bardaklarla bırakır zarafeti insanlar.