Gelde utandır beni, gelde çürüt gururumun tezini,
tezinden gel-ki ölebilirim Sen yetişemeden…
Peşimden gelecek cesaretinde yoktur,
zaten Sen’de, Oğuz bu yüzden yoktur,
bu yüzden de Aşk yoktur Sen’de.

Sen’de kimsin ve nereden geldin böyle?
Ben nasıl gelebildim Aşk denen oyuna,
boyuma aldırmadan taşıyorum boyna.
Aşk ateştir, ben ateşinde secdesiyim…
Bu da ilimdir. Benî Âdem’imdir.
Bilsen giderdin elbet secdeye,
bilmez miyim? Bildiğim halde gelirim Aşk’ına.
bu yüzden yangın diyorum adına.

Ben, hiç yağmur yağarken saklanmadım,
imtihansız Dünya’dan bile kıskandım…
Aşk, şahittir Oğuz’a da, gelip anlatmaz Sana,
Gazlambam odamı aydınlıkla gammazlar,
gözkapaklarımda aydınlığına mazharlar.
onlar Aşık olduğumu sanmazlar, inanmazlar.
Umurumda değiller, Sen gel de, inanmasınlar.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 090