Bir türlü açtırmaz şemsiyemi, tuşu,
o da kaçırttırmaz, sağanak yağmuru,
durunun güzelliğinde kusur mu olur?
Binlerce kusurumla istiyorum benim olmanı,
nereden biliyorsun duanın kabul olmayacağını?
Bu yüzden Aşığım sana, bir umuttur istiyorum.

Sonunu bile bile unutmamakta aklım,
bilmiyorum artık ne olacak sonum,
en azından tahmin eder ya insan sonunu,
tahmin bile edemiyorum, Aşk’la doluyum.
Beni Sen’sizlik öldürdü,
gelsen de dirilecek değilim…
Bilmiyorum, neden yazıyorum bunları,
Sanırım ölmek Aşk’ın sonu değilmiş.

Kirlendin, içimde-ki saflığından temizlen,
basit bir sözle hatırlıyorum Sen’sizliği,
artık gelmiş olmalı Ben’sizlik zamanı.

Aşk, hayatımın en yüksek tepesi,
nefes alması bundan zordur,
Sen ciğerlerini kirlettin, diğerleri geldi,
yazmak istemiyorum da, işimmiş gibi bu.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 044