Sevmediğim her şey gibisin aslında,
sürekli gözlerimin önünde,
hayal de olsa,
sokak lambaları yıldızıdır sokakların,
altında yürürüm,
martı gökyüzünde oksijen dilenirken.

Ve bu yüzden bütün kuşlar yeryüzüne bağımlı,
tüm nimetler gibi yeryüzündesin de yoksun,
senin ezberinde yerden bitti otlar yeşerip,
gözlerini taklit edip,
oksijen dağıttılar sürekli.

Yükünü hafiflettiği için göremiyorsun artık,
yükümün ağırlığından yazıldı tüm satırlar,
her birini omuzumda taşırım da,
yaşlanırım,
aralarında ölmekte,
dirilmekte aşkımın işidir.

Yine de korkmuyorlar senden,
inanıyorlar,
bir gün dönüp geleceğin için,
hayal kuruyorlar.
Tam aksini yaşayacak olsa tüm evrenim,
gezegenimle avunmak,
güneşimle ısınmaktır.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 031