Ne güzel yağıyordu yağmur.
Sigaramın dumanına karışırken toprak kokusu…
Gözlerinden esinleniyordum hayatı.
Sokak lambasına muhtaç değildi gözlerim.
Ben Sen’i her an görebilirim.
Yine de güzel değildi yağmur.
Bu ana, bunca zaman feda edilir.
Yanmışlığımın ve tükenmişliğimin mükâfatı.
Teşekkürler Rabb’im.

Bilmiyorsun…
Artık Sana bağımlı oldum.
Öyle Sen’le doldum.
Öyle Sen’cil oldum.
Yine de bu zamansızlığımı değiştirmiyor.

Camdan Kafes / 27