Vaktin takınıtısı, aşkımı yenemediğidir,
zaman denen ilaç Aşk Gölgesi’nde sökmez.
Kendi çaresizliğine ilaç olamayan vakit,
beni nasıl avutsun kendinden aciz günler?

İçimin soğumayan yangınından al alevi,
yansın devran, kül olsun isterse evren,
zamana boyun bükmeyen aşkımdan,
al binlerce güzel hissi, hazzı, duyguyu.

Artık sen değilsin, sen bile bilmiyorsun,
masumiyetini kirletmiş bir bekçisin,
güzelliğin Aşk Gölgesi’ne aittir, bitince,
güzelliğinden de eser kalmaz, rû sesinden de.

Oğuz delirmişlerin abisi, aşkın defteri,
yazıyorum da milyonlarca güzel sözü,
özü kirli olan ne bilsin, Oğuz körüvâri,
umut denen çöküntü altında kaldı Aşk.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 249