Sorunludur hayallerim, basitçe var ediş,
soru; seni hayalime kim iliştirdi olur…
Karmaşık bir Aşk’ın Karamsarlığıyım.
Zıttıma aydınlıktır yüzün, nelere işaret.

Aşkı tadıp, tadında bırakmaktı sana göre,
öyle ya ilminden nasıl söz edilir ukâlaca?
Şu kadarcık kalbimden çık ilmin yeterse,
Ben kadar aşığı yok et haydi, gücün yeterse.

Gücüm yettiğince değil, yetmediğinden Aşk’a,
Aşığıyım ya sadece gözlerine, gözlerimin nemi,
Aşk’ın bana gücü yetmediğinden üzülürüm,
hüznüm kadar karanlık olsa, hiç olamazdık.

Zaten hiç olmadık ve güneşin doğduğu dünyaya,
sen hiç doğmadın gerçekten, var olsaydın sahiden,
gözlerimden toplardın onca bal arısı sadakatini,
demin ilmini çürütüp, kalbimi yine Aşık ettim.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 266