Çocukluğu suçladınız, yığınla insanla,
çocuklardan bir naaş yığınıyla,
aynı anda bir milyon ruhun yükselişi,
bu da Allah’ın izni ile gerçekleşmişti.

Toprak ilelebet üzerinde taşıyamaz seni,
yiyecek hepimizi, kahverengi gözlerimden,
çalıntı bir toprakta sonsuza kadar uyuyuş.
Bu koşuşturmaca da tanımaycaksın kendini.

Kaldı-ki yâren, önce yâr, yarası saklı,
kalbin pişmanlıktan utangaç bir köşe de,
sorgu anında kaçacak yerin olmadığı gibi,
şefaat dileniş feryatlarından duyulmaz sesin.

Nesin? İnsanoğlu, Ademsoyu, sudan tohumun,
toprak suyu yutardı bir sünger gibi,
bildiğin halde buna isyankârlık edersin,
etini haramlardan çıkar ve ıslah ol insan.

#Şiirsel Yatalak * Neydiniz, ne oldunuz?