Yokluğunun varlığı kadar,
tüm varlık gözlerimde,
özledim de,
kimseye etmiyorum şikayet…

Öyle,
yokluğunu ne doldurur?
Hiç görmediğin yerden izliyorum Sen’i,
Aşkın tuhaf yakıcı,
bu uzaklıktan,
konuşmuyorsun,
ben Sen’i duyuyorum yine,
diline batmış şiir dikenlerinden,
uzaklığını ne yakın eder şimdi?

Oğuzhan Deniz #Nazenin / 035