Selam Sevgilim…

Ne vardı gökyüzünde?
Bizden önce…
Ve Aşk’tan önce…

Saksıda çiçeklerim var,
yeniden açmak için bir-bir dökülüyor yaprakları.
Hayata tutunmak için yeniden.
Yürüyorum Sana doğru, hayata tutunmak için yeniden,
dökülüyor yapraklarım bir-bir,
bu kentin yorgun kaldırımlarında,
kulağımda sesinle yürüyorum,
geceye.

Yarına umutlar var cebimde,
kimsesizliğim var hırkamın içinde,
evet, o mavi hırka hala.
Kalbimde kimsenin taşıyamayacağı Aşkımla,
Sen’in kırmızı gözlerine rağmen tebessümün,
evet,
Sen tebessüm edersin, Sen kokar tüm gökyüzü.
Şu yıldızlar, bir neşelenirler ki, sorma!

#OD | Mehpâre – 29.Mektup