7 milyar insan dünya denen yerde,
yerle-bir de, bir ben uçuyorum Aşk’ından,
doluyorum yeni bir buluta,
yine yağıyorum Oğuzhan Deniz’e,
Denizler yeşeriyor yeşil gözlerinde,
doyasıya soluyorum tabiat ananın kokusunu.
Yoksun ya serap görüyorum, çölde Yağmur bekliyorum,
bekledikçe eriyorum, güneş yangınım olup yakıyor,
çölleştikçe gönlüm, ölüme biraz daha yaklaşıyorum.

Sahi, ölmeyecek misin?
Kalbimde, asla.
Can havliyle taşıyorum Sen’i Ruh’umda,
gün geçtikçe ağırlaşıyor Aşk’ın, yavaşlıyorum,
yaşlanıyorum.
Yağmur’la gençleşir tabiat ana, aynası bulutlar,
yeryüzünün bağrı yandı susuzluktan
bu uzaklıktan Aşk yaktı Oğuz’u.

Ben beni biliyorum, birlikte yaşıyorum Aşık Oğuz’la,
Sen beni bilmediğinden uzaktasın, yaşadığını sanma.
Yazdığım onca şiirin haddi binlerce şairlik,
Sen binlerce şaire bedelsin, şiir de nedir?

Yağmur Kuşağı / 17