Üşüyorum, önemli değil,
‘sana yazıyorum’ diye umursamıyorum.
Şaşırıyorum bu kadar uzaklığına,
şimdi uzaklığına da canım kurban.

Allah’ın verdiği kula hayranlığım.
Gelişini bildiğim için gitmene kızamam,
ebedi gidişine üzülemem, Allah bilir.
İçim-dışım safi sendir, özetim sensizlik.

Oku beni, anlayabildiğin kadarı ile,
ben anlayamadığını bahane edip,
yazdım onca sayfayı, okudğunu varsaydım,
gün saydım, hür sandım, martı da aşık.

Sana iki adım atana da zıttım,
mıknatısın birbirini tutan kutuplarından,
kırılıp nasıl da zıtlaştık, habersizim.
bazen düşünüyorum, artık kalpsiz miyim?

Oğuzhan Deniz * Fikirlerin ahenginden kopup, uyumsuzluğundan öldünüz insanlar.