Her bir yanımı sardı, acı.
Ben keder adamı değildim.
Bir acı çekince bin ağlarım bilirsin.
Eder misin hâlime vâh-û ah?

Bir aptallık ettim, bin pis et yedim.
Bir şarab içtim, bin sarhoş gezdim.
Bir baktım gözlere, âmâ oldu gözlerim.
Bir baktın yüreğime, aklı gitti güvercinin.

Ah yavru kuş’um, yüzü umudum.
Nedir gözlerimde-ki karamsarlık.
Nedendir pişmanlığım yıllardır evvele.
Hiç bir şey deme, helaldir hâk benden.

Bilmem zaten ah etmem, edemem.
Ki bir yanarım, bin ölürüm.
Ki bir batarım, bin boğulurum.
Ki bir severim, bin asır boyu!

Sen âh etme, vah deme.

#Ziyân-ı Bêd