Ayak bileklerin yeri incitmek istemezdi,
toprağın canını yakmamaktı zarif yürüyüşün.
Bunu akıl edebilen bir şairin olduğu için,
şükretmelisin, çünkü şükrediyorum ilhamıma.

Parmaklarında aynı hissiyatta haraket eder,
yazı yazarken bile aşık olunası güzelliğin,
hatırımda kalıp-canlanıp-canlanıp rüyama,
kağıtta öyle dua ediyordu, yazdıklarına.

Ve havayı nasıl güzel teneffüs ediyordun,
sıcak nefesin mest olup buharlaşırken,
gökyüzüne uçması da bundan nefeslerin,
sen herkesin imrendiği bir resimsin.

Bu tabloda olabilmek için yazmıyorum,
yazdıklarımın hepsi bir tablonun güzelliği,
elbette ressamın Allah’tır, inanmamakta ne?
Sen Allah’ın en güzel varlıklarındansın.

Oğuzhan Deniz * O’na bakıp da benim gördüklerimi gören yoktur İnsanlar.