Ezildi parmaklarım, parmak izlerim artık kalem izi,
soğuktan bir gram etkilense keşke dizlerim yolunda,
ne uğuruna deme! Aşk uğruna, sen gönül kapımsın,
bu İlâh’i Kudret’in işidir de, gönlüm yine yanar.

Şimdi dokunsan parmaklarıma, ezilir nazikliğinden,
öyle naif dokunursun da, olurum Aşık’lar içinde nail,
failim bir kefene bürünür de kelimelerim olurlar faiş,
senin de gücün yetmez, bu Levhi Mahfuz kaydıdır.

Kelimelerden sen yazıp-çiziyorum tüm sayfaları,
güzelliğine doyuyor kağıt-kalem, sonra sinirlenip,
içlerini deşiyorum, Terk Edilişin ininde ölüyorum,
haydi, gücün yeterse dirilt yeniden öyleyse kalbimi.

Buna ne senin ne güzelliğinin gücü yetecektir,
Aşk ruhuma kazınmış lekedir, yanlışa aldanıp,
ruhum asla ölmeyeceğinden, asla silinmeyecektir,
tekbir Kudret’in gücü yeter, onun gücü hep yeter.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 293