Aşk Gölgesi günlerinden, Cuma’sın…
Öğle vakti okunan Ezana koşar ayaklarım,
korkumdan vazgeçmiyor değilim ben,
Aşk’ı yeniden öğrendiğim için, gidiyorum.

Büyük Okyanus’tan büyük Aşk, Oğuzhan Deniz’de.
Peki, sen söyle, bu okyanusu senden başka kim geçer?
Aşk kadar büyük bir okyanusu ben kadar kim içer?
İçemezler, işte orada yanıldı aşıkların, sonra öldüler.

Ben devrin en sadık Aşığı’yım, sadık bulutun naaşıyım.
Hortlamış damlalardan yollar oluşup kendime dolarım,
hiç düşündün mü, Deniz’ler nasıl böyle sabit kalabilirler?
İşte böyle sabittir Aşk’ım, Aşk’ın Sadık, Sabit, Deniz’iyim.

Deli desin eller, iller adımdan bahsetse, ne geçer ele?
Senin dilin etmedikçe ben gibi garip Aşık’tan kelime,
ne geçer ele, yalnızlıktan öte, bundan öte yücelik,
Makam-ı Hûdâ’dır, buna zerre yaklaşsam kül olurum.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 292