Karakterinin kırık camları,
haylaz çocukluğunun eseri,
kendi ellerinde öldü Ruh’un,
terk eden Sen olsan bile,
terk edilmiş şehirler gibisin.
Ne de güzelsin buna rağmen,
ne güçlü bir mazi var güzelliğinde,
buna Aşık edip kendimi her gün,
kandırıyorum yeniden, bir gün…
O gün geldiğinde kaçacak delik arayacaksın,
kalbinin kirliliğinden afolmayacaksın.

Dünya’nın tüm kirliliği,
kalbindeki delikten içeri akar,
bundan çirkinleşti Ruh’un,
abuk subuk aşık olup, Aşk’ı unuttun,
Aşk, Sen’de her gün sıradanlaştı,
ben berraklaştım.
Haktır kafiyemin duru güzelliğini anlatan sözcüklerine teşekkür,
çok değil tefekkür, Oğuz’un Eş anlamlısı Sen’sin,
çok değil, bir ömürcük kalsaydın yanımda,
sonra birlikte giderdik.

Kalp Belası / 070