Ne işe yarıyorlar,
tüm bu sayfalar?
Sensizlik idamımda karalanıyorlar,
sonra bir köşeye atılıp,
küfleniyorlar,
benimle birlikte eskiyorlar,
suçsuzlar.

Ben sana sahiden aşığım,
görmüyor musun?
Saniyeler birbirini kovalıyorlar,
kovulmadım henüz sensizlik sarayından,
bu gökyüzümün en ince görüntüsüydü.

Çulsuz bir martının açlık çığlıkları gibi,
sensizlik çığlığım kulakları sağır eder,
bu yüzden evren benden razı değildir,
tüm aşıklar ellerimde ölecektir,
dirilecektir.

Ne inanılası bir hayalsin sen,
ne gerçek…
Ne doyulmaz bir görüntüsün gözlerime,
dokunuşlarıma bu denli anlam katamazdı,
hiçbir ten,
ellerimden kirlenmedi,
şükür.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi /076