Bir an bile aklımdan çıkmazsın,
bir an unutsam, Aşk olmazsın,
kıymet bil ey kıymetsiz.
Aşk, gözlerinden gözlerime bir tutam serpiştirildi,
ehlileştirdi Oğuz’u, önce bunadı, sonra bilginleşti,
Aşk, Alemleşti. Ne Alem bir Aşığım ben,
Ne de Alim diyemezsin ki bana cahilliğimin hatırı kalır,
hatırı sayılır gözlerimin kahvesi,
Öyle bir bakarım, 40 yıl Aşık kalırım,
Aşık edenle Aşık olan da bir değildir,
bütün marifet Aşık olanda,
aslında her şey Aşk’ı yaratanda…
Şükür.

Ben dilime şükrediyorum,
ilime ve bilime de,
bilgi Sen’i avutabilen yegane doluluk.

Bana boş-boş bakar gözlerin,
tüm dolmuşluk gözlerimde,
özlediklerimin listesinde ilki ismin,
benim ne cismim ki böylesine Aşık dolaşır adım dillerde.
Anlamıyorsun ya, anlaşılmak istemiyorum ben hiç kimseye.

Kalp Belası / 072