Civarın en Aşık adamından,
Aşk’sız kadınına bunca şiir,
toprak olsa, kıymet bilir,
Sen nesin öyle vicdanı eşsiz…

Sen’sizlik beni iyi tanır,
onda bile en ısrarcı olanın benim,
Aşk benim evim, Sen’sizlik serüvenim,
sonuna yaklaştıkça korkuyor yüreğim,
ancak yaşamlar bitince sevineceğim.

Sen’inle uyumak bile uyak…
bununla beraber,
aklımın en kötü fikri de Sen’sin,
canımın en değerlisi de,
Sana doğru geliyorum, frenlerim patlamış,
benden kaçıyorsun ya,
Aşk’ıma denk değil ayak bileklerin.
Gözlerimin kahvesinde kaybolur yeşilin,
demin demlenip Martı’mla yine yükseldik.

Ömür boyu yanımda olsan,
ben yine hevesimi alamam,
heyecanımdan titrer gözkapaklarım.

Kalp Belası / 071