Aşk dağıtır gözlerim, Aşık olurlar,
ben nasıl yanıyorsam, yananlarım var…
Yanacaklar…
Aşk yakmaksa, Aşığın işi yanmak,
gözlerin çakmak, Oğuz odununa kıvılcım,
Çam olduğundan bu büyük yangın…
Sen anlamazsın.

Anlamayana anlatmaktayım,
asla anlamayacak ama anlatacağım,
anlattıkça yaşlanacağım, yaşlandıkça Sen,
yüzüne bakılmayacak,
şimdi bile gelsen Gururum yüzüne bakmayacak.

Ben bakarım, Ruh’u ile Nefsi birbirine karışmış Adamım,
karmakarışık karamsarlığın kaftânı elbisem,
bunu aydınlıkta çıkaracağım.

Hadi bu bilinmezliği bir kenara bırakalım.
İşim yoldan caydırmak değildir işçiyi, yola sokmak,
kendimi Adam yerine koyulmak yapmaktır.
Olmadıktan sonra Sen, hevesim yok ya hiçbir şeye,
olsan yine yüzüme bakmayacaksın.
Bu isyan değil, ihsan, bir nevi ilham,
Aşk yakmaksa, Aşığın işi yanmak.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 087