Yağmur Aşk’la yağar da Oğuz içmez mi?
Sabahlara kadar beklemez mi?
Bir ömür kapında bekler de, gözlerin görmez.
Gözü görmeyenin özü Aşk nedir bilmez,
buna rağmen Oğuz bir adım geri gitmez.
Biz buna Aşk deriz, Sen bana ne dersen de,
ister deli de, istersen çıldırmış,
evet, Deniz bazen eser öyle, yerle bir eder ne gelirse,
elinden gelse, gidecekte, Deniz de Dünya üzerinde…

Yağmur Aşk’la yağar da, gözyaşlarıma karışır,
ıslanır saçlarım, rüzgarla karışır, üşür başım,
yerle bir eder aklımı, kafiyeler karıştırır.
Çayına iki satır kafiyemi karıştır, işte o zaman çay da Aşık kanıdır,
kanıtıdır Aşk’ımın kızıl kahverengi hisleri, başkasından gizledim.
Güneş’i, Sen diye izledim, sonra acıdı gözlerim,
başka kimse, gözlerime Sen kadar iyi gelmedi.
Ay’ı seyrettim saatlerce yine, o da öyle kasvetli ki,
karardı içim, içimden dışıma karamsarlaştım yine.

Pekte iyimser gözükür, dilim ne bilmiş konuşur…
Her şeyde fikri vardır insanın, Aşk’ta bile,
hiçte bile, Sen’i düşünmek ya da düşünmemek elimde olsa,
ikisinin de olmamasını isterdim.
Ne düşünmemek gelsin aklıma, ne de düşüncen.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 082