Vaktin dolmasına az kaldı,
bir saniye sonra ölecekmiş gibi telaştayım,
oysa Sen’i her an görecekmiş gibi heyecanlıyım ben.
Ben, Sen’i her an sevecek kadar gözleri karayım,
sadece bir canım var, canımın Sen’i beklemek için çok vakti var,
ben nice canlar bilirim, beklemekten de sıkılır, sevmekten de.

Beni hiçbir zaman göremeyeceksin sevginin aksinde,
aksine, gittikçe sevgi doluyorum, bundan yorgunum,
taşıyamıyor değilim, taşımak istemiyorum artık Aşk’ı,
Aşk’ına göğüs gerecek tek gerçek benim,
vakit öyle bir geçecek ki, kendini bile unutacaksın,
düşünüyorum da, Sen’i unutacak mıyım?

Umarım öyledir, başka her şeyi öğrenmek kadar zor, Sen’i unutmak,
Sen’i ezberlemek, başka her şeyden daha zor.
Râbb’e zor yoktur, bir anda unutturur…
Oysa O, hepsini de unutturur, ben sade Sen’i unutmak isterim.
Bu bile ne yüzsüzlüktür, ne bolluktur gönlüm Sana yine de.
Râbb’im beni bu işten vazgeçir.

Sen’i anlatırım anlatmasına ömür boyunca,
Sen anlamadıktan sonra, ne kâr ederim yangından başka,
ateş gönlümü yaktıkça, soğumakta bu sevda,
bende anlamadım nasıl bir Aşk’ın ortasındayım.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 083