Canım hala canımda, çıkmadıkça Aşk’ta,
tattıkça Ruh’um Sen’sizliği yanmakta,
yanacakta, kim bilir ne zaman söner alevi,
Aşk,
bir başkasının unutturacağı bir şey midir?
Ya o başkası da unutulursa?
Bir şekilde unutuluyor da her şey,
Sen neden unutulmuyorsun?
Her şeyim Sen’ken üstelik.

Dilime nefreti dolayabilir ilham, gönlüme dokunamaz.
Hem sahtedir söylediklerim, hem gerçek,
gel de çık işin içinden böyle delilikten.
Terk etmeni önemsemiyorum da,
vazgeçmen düşündürüyor bir sürü saçma şeyi.
Elimden gelen her şeyi yapıyorum da,
Sen’siz hiçbir şeyken, ne gelebilir elimden?
Dinlemiyorum yine annemin sözünü,
asileştim gene babama, sığmıyor Aşk Kainata.
Daraldım, bir o kadar da bunaldım,
yakamı açıyorum klişe gibi de, fayda vermiyor.

Soğuk sıcaktan beter yakar bazen tenimi,
bu ahvalden kurtulmak için, hayalini kurmam gerekir,
bir zaman sonra bu da avutamazken,
tüm yanmışlık ikiye katlanır Ruh’umda.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 096