Sana binlerce söz yazdım,
birisini bile görmedi gözlerin,
içlerinde aklına akıl, kalbine Aşk kafiyeleri,
neylesin kalp körlüğü gözüne bulaşmış gözlerin?
Buna rağmen özledim, gelsen de gülümsesek yine,
Güneş’i izlesek gene, batana kadar,
tenim Sana saldırır istekte,
bu isteğe de yetmez Sen’in iştahın,
istemedikten sonra neye yarar heves?

Ey Sevgili!
Güneş bile tam anlamıyla anlatamaz Sen’i,
yoksa ben mi cahilim böyle, Aşıklığımdan mı?
Yazıyorum ya onca sözü, boşuna,
değmeyecek hiçbiri gözlerine.

Sorsan anlatırım Sana, Sen’sizliğin tüm günlerini,
vaktin neden geçmediğini,
işte bu yüzden,
dakikaların, saatin bir önemi yoktur benim için.
Canımdasın, Ruh’umdasın, bir de yanımda olsan.

Hiç önemi kalmadı, Oğuz bir rüyaya daldı, uyanmadı…
İzlediğin Aşk filmleri kadar saçma…

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 095