Gün,
ne zorluklarla doğuyor aslında,
Aslı’ya bak,
yanımda duruyor da,
bilmiyor halimi,
halimi bilecek yok,
oklarına kalkandır göğsüm,
aşk çeliği.

Deliliği bir kenara bırakıp, akıllansam,
sende bir dakika vakit kaybetmezdi aklım,
bir martınınkinden daha küçük aklıma,
sen kadar büyük bir aşk nasıl sığabiliyor?

Hayret ediyorum kendime,
kendimde değilim,
bel-ki de kendimde olmadığımdan aşığımdır,
aşıklık kendinden geçmekti zaten en başından,
basit başlangıçtan öteydim,
başını yasla omzuma.

Omuzlarım bunun için var ve henüz diri bedenim,
yaşlılığına rağmen civarın en kuvvetlisiyim,
tenimde kabarcıklar halinde aşktan çiçekler,
çirkinliğim çiçeklerimin soluşundan, solunum ver.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 078