Utangaçlığı taklit edip kandırdın aklımı,
ne safmış yüreğim,
içsen ölür mey sanırsın,
içmeyle kanamayacaklar aşkı servis etsem,
ıstırapta burada devreye giriyor zaten…

Bir sabah,
açtım gözlerimi,
yoktun,
ben yanında yoktum,
yokluğa küfürlerim,
ne boş bir vazifeydi gidişimin nedeni,
yazık,
terk edilişimin bir nedeni bile yok.

Ve mutluluktan sevinçlere koşan biz’den,
eser olmadığı için gitmiştin,
hediye edecektin oysa bebeğimizin ellerini,
temiz kokusu yatağımıza sinecekti.

Nasıl olsa bir gün gidecektin,
silinecektim,
geç olmaması iyi oldu diyorum da istemiyorum,
öyle şehir-şehir dolaşıyorsun aşkı bulmak için,
oysa ben İstanbul’dayım,
İstanbul da aşkımın içinde.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 079