Küçülüyorum gözlerde,
kimsesizlikten,
arkadaşlarım utanıyorlar benden.
Benden başka bir ben var, hayal dolu senden,
senden utanıyorum, sensizliğinle gezinirken.

Bu hakkım olandan fazla değilmiş diyorum,
hakkımın bu olduğunu savunuyorum gurura,
gurur bana ağırlık oldukça, ölüme hoşlanır,
benden başka kim senden bu kadar hoşlanır?

Kimsesizliğinle gurur duyuyorum,
elbette,
yanındalar,
arkadaşlar,
ailen ve kardeşin,
ancak hangisi ben kadar kıymet biliyor?
Bilmiyor,
bilmiyorum sonum ne olacak…

Belliydi başından beri olacak,
sonlanacak,
aşkın benlik değil,
herkeslik olduğundan,
Yağmur Ağacı kovuğunu doldurmayacak,
incir çekirdeği kadar Aşk Gölgesi’ndeyim.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 084