Denizleri içmekle bitiremeyeceğinden,
dilimden eksilmeyecek olan sözlerimdir,
bu sözlerle yorulacak gözlerin, yaşlanacaklar,
taşlanacak her sözüm yıllar sonra, bilmiyorsun.

Bilmiyorsun da ilimsizliğindendir, aşk ilimdir,
ben gelirsem eğer boynun da incedir saçlarından,
sararır yine saçların gibi karanlığı, atar benzi,
her densizi öldürürüm sen aşkına düştüklerinde.

Yoruldum, kovuldum say gönlünden beni,
öyleyse gururuma bak şimdi, ne asil bir heykel,
gelir mi yine bu halde sana? Taşlarından kopup,
sesine kulak verir de taş, yürüyebilmeye de aşıklar.

Allah’a mahsus yalnızlıktan paylandım şu an,
Allah’a şükür, bu da onun ilmindendir de inanırım,
oysa kaburga kemiğimden hediye etmişken seni,
tanıyamaz oldum şimdi seni, aşk kemiğimi.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 163