Aşk tarlamın korkuluğu sensin,
öyle hayallerden güzelleşip,
izletirsin,
hayal olduğun için dokunulmazsın
ve bu yüzden dokunmaktan korkutursun.

Sen olmasan,
dua edecek aşk kalbime,
kalbimde aşıklar can bulacak,
ölümsüzleşecek,
Ölümü unutturacak kadar sevdirdin kendini,
ben ölümü hatırlatacak kadar sensizlikteyim.

Şimdi gelsen de gitmeni isterim,
bilirsin,
gururum ağırlık edip gövdeme, yorar…
Gerçek değildir bildiklerim o an,
inanırım,
beyaz saçlarımdan hasat alır aşk,
kar gibi.

Korkuluğum olduğundan el değmemiş toprağım,
böylesine güzel yetişebilen bir mahsul yağmurun,
sebepleşip Allah’tan yer ediniyorsun yeryüzüme,
Hay’dan geldiğin için gönlüme, Hu’ya gidiyorsun.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 092