Şımarık,
kırık kalbinden şelaleler dökülür,
bu kırıklığı yamamak için feda ettim aşkı,
kıymet bilmeyip yine dökülecek çatlağından,
gönlümde-ki ezilmenin boşluğundan.

Ve aşkın gönlümün bolluğundan,
bu bolluk güzelliğine aşık oluşumdan,
sağanak yağıp,
sel oluşundan boğuluşum,
sen aşkımı yağarken yeryüzüne,
yüzünle.

Merak etme,
aşkından kurtulacağım bir tünelle,
tırnaklarımla kazıyorum,
yardımcım yok,
topal karınca adımları ile ışığa yürüyorum,
aşk sahibinin kudreti ile kurtuluyorum.

Rehaya erdiğinde gönlüm,
ciğerim feraha,
refaha gidip,
başa dönecek hayatımın kaderi,
elimde bir yığın adresten en güzel ahlaka,
en adaletli bir aşka yelken açıp,
sefaya Oğuz.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 093