Gözlerimin torbalarında saklı yağmurun damlaları,
Aklımda milyon tanenin satırları, hatırlatır Aşk’ı,
Sen Ruh sahnemin Aşk Solisti,
başkasını dinlememek için kapattırdım kalbimi.
Bahanesi Aşk’ındır, hiç alışamadım Sen’sizliğe,
sessizliğin de bu denli çekilmez dert.
Fert, Aşık olur da fani olduğunu unutur,
Aşk, Dert olur da bilinmezlik olursun.

Aşk dediğin insanlar Aşk’sız çıkabilir.
Değer verdiklerinde öyledir, aslında değersizsin,
bu ölümün ne kadar değerli olduğunu öğretir. Sen öğrenmeye mecbursun.

Aşk dediğin insanlar Aşk’sız çıkabilir.
Sen Aşık Adam Oğuz’u, öğrenmeye mecbursun.
Sanmazsın da, bundan yanmazsın,
öğrendiğinde Sen’den daha çok yananı
bulamazsın. Şu anki ben gibi.

Ben deli deli konuşmam deli gibi,
deli divane dönerim Aşk’ına, pervane gibi.
Bu yüzden gerçeğim.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 085