Sen’i Aşk’sızlıkla suçlayan adam Aşk Suçlusu,
esaretim bundan bitmez, Ruh’um Can tortusu,
bitmedikçe Aşk’ı, bitmeyecek suçu, bulamaz huzuru.
Ve değersiz uykulara değer katıyor rüyaların,
bu rüyadan uyanmak riyakârlık, Aşk’a ihtiyarlık…
Kazançsızım yine, elimde Sen’sizlikten başka bir şey yok,
bunu kazanmakta benim harcımdı, kazandım…
Ne kötü bir kazançtır Sen’sizlik, aynı anda bensizlik,
kaybetmişliğe böyle alışmışken üstelik.
His yok, bir çok şey yapmacık, samimiyet yok,
ıslaklığın canıma zarar verici damlaları,
yok oluşuma kanaat eder gibi günahlarım,
beni Ruh’umdan ayırmak ister gibi zamanlarım,
ah zamansızım, yarınsızsın, bensiz kimsesiz,
cansızsın.
Bu boş mahallerden uzaklaşıp Sen’sizlikle dolu odama yürüyorum,
yürüdükçe hayallerinden yeşillikler saçıyor gözlerin, görüyorum, görebiliyorum.
Bu bitmişliğin bir başlangıcı olduğu gibi, her başlangıcında sonu olacak, biliyorum.
Benim bitmişliğimin en anlamlısı Sen’ken,
nasıl olurda başka anlamlar yükleyebilirim?
Yürüyemem bu ağır yükten, öyle yoğun hayal sisim…

Aşık İhtimali / 30