Halil-İbrahim sofrası Aşk’ım,
bereketlidir duygularım, tükenmez.
Tükenmek bilmez Aşk’la,
geliyorum peşinden bitmeyen yolda,
Aşta kalmadı azıkta, azıcık daha dayansa,
şükürleri mazhar olacak nimetlerden,
bir anlamı yok Sen sevmekten sonra gülmenin.

Sen’i anlatmak adına düştüğüm bu komik manzara,
yangınıma dalıp düşünüyorlar, melodileri çıtırtılar,
fısıltılarla konuşurlar yanımda, dua edip mezarıma…
Her hatıra unutulmaya mahkum ya, unutmayan neye mahkum?
Suçum Aşk’tır, Aşk’ın suçu yoktur…
Oğuz bahanedir Ruh’uma,
sonsuza kadar kulaç atabilirsin bu Aşk’ta,
o yüzden Deniz soyadım. Soy ağacımda Aşk’tan dolu adamlar asılı.
Bu yüzden yanmak bedava.

Dünya değişir, insanlar değişir de Aşk değişmez,
Aşık’tan bir adım öte gidemez… gidenler bilemez.
Oğuz Aşk’ı silemediğinden, saçmalıyor böyle sayfalarca,
hatırımda kalanların bir çoğu hala hatırmda,
dökmedim sayfalara, Aşk mürekkebimin sonu yokta,
beden kalemimin mutlak sonu var zamanda.
Bu yüzden tamir ettim vakti,
kandırdım kendimi…

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 053