Sağ yanımda, gururdan dağlar.
Solum da Aşk’tan yangınlar.
Ardımdan eser rüzgar, dağlar aşınır,
ateş sadece savrulur yoluna.
Rüzgar bedava bu yangına, Aşk’ından tüm afetler.
Aşıkta bol marifetler, hararetliler sıcaktan.
Nefes aldırmaz terk edilişler.
Mevsimler buna denk üzüntüyle gelip giderler.

Aşkla karışık Yağmur yağar yüreğime,
Karla tanışık Oğuz, Ateşle barışık…
Etmez gık, Aşk, bir yangın bir soğuk,
görüntüm bu yüzden ölü gibi, bir nevi boğuk.

Suçluluğuna verdiğin hayata, iyi olmadıkça kazanamazsın,
kaybetmek en iyi bildiğim şey, Vakit Tamircisi, kaybedicisi,
boş kafiyeler, bol bol saçma sözler, insanı güldürmezler.

Aşk’ın Kurşun Askeri Oğuz, ellerine oyuncak,
beni Sen’sizliğe esir edip çevirdin gözlerini,
ben o gün yalnızlaştım. İşkenceler başladı.
Aşk’ın Kurşun Kalemi Oğuz, kömür gibi saçları,
yazıyorum bembeyaz sayfalara adını,
saçım da beyazladığında, kararır sayfalarım.
Ben Yağmur Adam’ım, gökgürültüsü ile gelir kafiyelerim,
can yagınından şimşeklerim, bir an aydınlatırım gezegeni,
sonra karanlık olur yine etrafın, herkes gider, ben gitmem.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 088