Asit yağmurlarında yıkıyorum yüzümü,
Yağmur Adam olmasam, erir giderim aşktan,
Yağmur Ağacı olmasa yolumda Aşk Gölgesi,
bahanesi olur mu yaşamanın? Aşktan ölmenin…

Aşk Gölgemin binlerce sözü, özü aşktan gelir,
bitmediğine şaşırıyor musun? İnan bilmiyorum,
hırstan dudaklarımı kemiriyorum da, inanmıyorum,
gönlüme yağan yağmurlardan haberim yoktur.

Salak bir sigaranın dumanıyla gelen ilhamdan,
irtifamdan eser yokta, yerin dibi kaynarlığınca,
aşık olmakta zordur, bilmiyorsun da gülüyorsun,
mevsimi daimi aşk olan adamdan da korkulur.

Yine de korkmuyorsun, bundan cesaretim yoktur,
karanlığı kıran ışık savaşçıları, bitmeyen savaşları,
geceye döndüğünde gün nasılda tükendiler,
Aşk, Oğuz’la savaşmaktan tükendi, bilmiyorsun.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 239