Beni nasıl anlatırdın?
Onlar güler miydi?
Belki de bu yüzden gittin,
terk ettin beni,
ben komiktim,
sinirli yüzümle iticiydim,
ağır benliğimden tonlarca aşka bakıp,
ağla.

Bir ağaca yaslanıp gölgesinde dinlen,
tanıdık bir manzara,
hatırlaman çok zor,
ben unutmadım henüz yıldızların sayısını,
sayamadığın yıldız kadar hayalim vardır.

Saymaktan vazgeç artık,
parıltılar gözünü yorar.
Başını gökyüzünden yönüme çevir,
buradayım,
aynı mutluluktayım,
yıldız gibi parlar gözlerim,
bakıp, hatırlayabilirsin çocukluk oyuncaklarını.

Uzak değilim,
beş metrekarelik bir yerdeyim,
bunun 10 milyon metrekaresi Aşk Gölgesi,
deli zıvanadan çıkıp yürüyecek kadar aşık,
burada seni bekleyecek kadarda delidir.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 086