Hayat azaldıkça gözlerimizde,
ölüm öyle büyüyor gün geçtikçe,
serpilip, büyüyor çevremizde,
Sen uyuyorsun.
tüm bunlara kapatıp gözlerini, uyuyorsun.
Şeytana uyuyorum peşinden gelmekle,
yanacağım bundan, biliyorum, şuursuzum.

Kızgınım yine, öfkeliyim Sen’sizliğe,
Sen ve Sen’sizlikte hariç, başka ne varsa kalbini kırdım.
Yazık ettim yine kendime,
sesim öyle güçlüdür Sen’i anlatırken,
ne de güçsüz başkasıyla konuşurken, başkasından konuşurken.
Hiçte basit değil Sen’sizlik,
kendin olmadan nasıl yaşayabilirsin ki?
Bir başkası olarak ne kadar var olabilirsin?
Aşk’sız geçiriyorsun günleri,
kalbimin sızıları artıyor.
Düşündükçe düşüyorum Aşk çukuruna,
ham çamurun Ruh giydirilmiş haliyim,
haliyle, Aşk’ta bu denli hikmetlidir, bilmezsin.
Vazgeçilmezsin Sen, Sen bunu bilmezsin,
unutulmazsın Sen, Sen bunu da bilmezsin,
Sen benim neden Sen’i sevdiğimi bilmezsin.

Yağmur Kuşağı / 19