Üzülmemekte fazdaysız da, fayda üzülmekte.
Gülemesek de Bed ile, ağlarız üzüntülerimizden,
gürültülerinden hayran olmuştuk sesine,
bakışlarından sevmiştik dünyayı, gözlerini.

Şimdi Oğuz, yılan gibi kabuk atmakta,
Bozayı gibi, aşk uykusundan uyanmakta,
kuyu kazmaktasın da en asil faredir aşkım,
bu kuyulardan tüneller kazarak kaçtılar.

Doğayı seninle betimlemek ahmaklıktı,
dünyayı sana benzetmekte aptallıktı,
Güneş’i değişmem artık milyon tane sana,
senden milyon tane olsa, aydınlatamaz dünyamı.

Karamsarlığımı yeninden tatmaktayım,
bu yatakta uyumaktan pek rahattayım,
karamsarlık uykusundan da uyanacak bozayı,
Oğuz en asil yılanın cennetten kovuluşudur.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 172