Aşk’ı bedenle kıyaslama, Aşk Ruh’undur,
bir nevi Oğuz’dur… Canında durur, gitmez.
Ruh bedenden başka elbise giyinmez dünyada,
Aşk’ta öyledir, Ruh’tan başka evde barınmaz.
Öyleyse, bu gerçeklikten yüz çevirip gitmek nedir?
Başka kimse Sana bu gerçekleri söyleyemezken,
ben kadar ölüm bilinçlisi, zaman kıymetlisi kimdir?

Sen’in için mutlaka gerçeğim,
tek gerçeğim Sen’sin Dünya da. Dünya hayatınca,
başka kimseyi görmediğinden gözlerim, şükrederim.
Başkalarını da öğreneceğim, öğrendiklerimden başka,
şaşma Oğuz yoldan. Yol birdir, başka yol sevgisizdir,
başka yollar tehlikelidir. Sen en iyi bildiğin yoldan git,
bildiğin tüm yollar yanlış, benden başka her yön gereksiz.
Aşk’ta öyledir, başka her yol sonuçsuzdur,
Hâk doğru yoldur, yüzümü çevirip gökyüzüne, şükrettim.
Sonunda Dünya gibi bir amaç uğruna sorgulanacağım ya,
utanırım yanlışlıklardan, Aşk yüzünden yanmaya.

Anlatmakla sonu gelmeyecek nihai bir varlıksın,
aklıma takıntı güzelliğin, sözlerin bir anlamı yok,
olsaydı bununla gelirdin, böyle uzaklara gitmezdin.
Ben Aşk’tan budala Oğuz, teni Yağmur yanığı,
sırtında taşır bulutu, şimşekler anlımın çatısı,
hüznü dağ ağırlığı, suskunluğu rüzgar esintisi.
Boşuna gidenlerin arkasından yakınması,
ağıtları başına gelebilecek en güzeli yansısı.
Dahası, kurtulmak için yoktur çabası,
kurtar beni Allah’ım, iyileştir hastayı.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 045