Bir çift gözüne, binlerce sayfa şiir,
okumakta para etmez, hayırsızdır işim.
Dokunamadıktan sonra yüzüne,
yüzünün de anlamı kalmaz ya,
Şair; yine bildiğini yazar,
bilmesem seni, ilham ne arar?
Bak;
Aşk yine kalbimdedir, sen ‘Kalp Krizi’.

Yanımda olmadığında,
Can da ben de olamıyor ya,
Can olmadıktan sonra,
yaşanamıyor ya, yaşlanamıyorum Aşk’ınla.
Bir nevi ölemiyorum ya,
Ben Aşk’ından bir dirhem zayıflayamıyorum.

Kov şu Aşk’ı Bed, Martı koğuşu yüreğin,
Yağmur Ağacı kovuğunda uyuyakalanlar,
saygıyla hapsolundular Aşk Gölgesi’nde,
Ben, geldiğim kadar yolu, geri gidiyorum,
Biliyorum, hayat, başladığı yerde biter.
Biliyorum, Aşk’ta, Başladığı yerde bitecek,
Gözlerinde.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 014