Tam olarak durmam, gerçekten harikaları yazmadan,
hatıraların amacı da budur, bir köşeye yazdırmak,
tadından bıkmamaktır Aşk, nazından usanmamak,
unutmamaktır Aşk ve Aşık’lığımdan utanmamak,
Terk Edilmekten gocunmamak,
Aşk’tan kurtulamamaktır, Aşk…
fırtınalı Karadeniz havasında gemi batırmamak,
Oğuzhan Deniz’le Aşk derinliğinde boğulmamak,
Aşk’ın Sen’in için vaat edilmiş sözüdür, Oğuz Aşk’tır.

Ama evet, Aşk başlı başına saçmalamaktır,
sırf kafiye olsun diye bazen yazmaktır da,
başkaları onu da yapamazken, benden kaçmak,
hörgücüm olsa, ön görürdüm sığmamayı gözlerine,
peki sözlerini bu denli ağır kılan kırılmışlıkta nedir?
Oğuz’un dilinden, senden başka düşen söz de nedir?

Cevapları, ikimizde bilmiyoruz, sahi, ben bilmiyorum…
neden gitmiştin ki Sen? Ben neden yazıyorum-ki Sana?
Bak, bununda cevabını bilmiyoruz.
Bak, bilmemekle ilgili ne çok ortak yönümüz de varmış,
benim yönüm dosdoğru Sen’ken, Ben’den gidilir mi?
Söyleyin, durgun denizde gemi batırmak hangi aptalın işi?
Kesin Ben’im işimdir.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 013