Aklına en son gelecek kişiyim,
ilk’imsin,
ilk evim de sensin,
son evim de sensin,
sen’lik bir dünyadan ibaretim,
biliyorum,
sen olmasan,
dünyada sadece ibadetim.

Beni sana anlatabilecekler,
yalan söyleyecekler,
ben bile anlatamazken kendimi,
öyle derinden,
onlar ne kadar derinime inebilirler,
söylesinler,
söyleyemeyecekler,
aşk-ı ben kadar bilemezler.

‘Sen’i ‘Ben’ kadar bilen olmadığından dilimdesin,
öyleyse benden yüreklisi kim?
Söylesin…
Daha çoktur kalbimin kahırlık işi,
bilirsin,
ben daha çok deliririm,
birisi ‘sen’ de ben kadar delirsin.

Henüz bilmiyorsun beni,
basitçe ‘ben’i bilirsin,
iki adım uzağına gitsem,
nefessizlik rakımıdır,
ellerimin kını cebim,
aşkına miğferdir kalbim,
yanık tenimden fışkırırcasına aşk yağmuru.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 026