Burası benim yangım yerim,
ve hoş geldin alevime…
Küllerimden ev yap rüzgarlara,
fırtınalara…
Güneşsiz günlere ve soğuk sabahlara,
sahilinde parçalanmış bir tekne gibi,
dalgalara terk edilmiş çoktan.

Aşkı zamana teslim olmuş sanıyorsun ama
Aşk zamana terk edilmiş çoktan…
ben zindan karanlığı görürüm,
vazgeçmeyişim ölümden,
vazgeçmeyişim bundan,
kanatlarım hiç yokmuş Sen’in gökyüzüne,
yine de uçarım hayal diyarımdan,
yine de bilmem kaç milyon kafiye.

Sen’in Sen’sizlikle alakan yok,
ben Sen’sizlikle, sonsuzluk girdabında,
boğuşuyorum zamanla, haberin yok,
Sen ne bilirsin bendeki Sen’i?
Sen bilmezsin!
Benim kanatlarım yokmuş Sen’in gökyüzüne,
ondan düşerim yağmur kuşaklarından,
saçlarına, tenine, avuçlarına!

Zaman kendini yok etmek üzere akar,
peşinde sürükler aşkı,
bir bakışı Camdan Kafes gözlerine,
varlığın şükrettirirken,
yokluğun kahrettirir.
Vazgeçmeyişim bundan,
vazgeçmeyişim hasretten.
Vazgeçesim de yokmuş…

#OD | O’uzaduyum * Benim vazgeçmeyişim ölümden!