Yetiş, Aşk peşin sıra yürümek, ölmek işim.
Öyle ya, boşuna yaratılmadı beden nimetim,
en kısa yoldan ölüme giderim, yolum Aşk,
ölüme gidene ‘Aşk’ nimet, bir bana kısmet.

Sabret, bitmeyen Aşk-ı İlmi ile, sonuzluğum,
bunu anlamak akıllarınızın değil, Aşk işidir,
sabret, Aşk Gölgesi’nden vazgeçmekteyim,
tüm şiirleri bitirmekteyim, artık bitmekteyim.

Soyumdan gelen adamda Aşık olacak ben gibi,
ne deli bir adamdır, Aşk adamı yaşatır da,
Adam Aşk’tan yanıp ölendir zaten yaşamda,
yaşamasamda, bel-ki yazılacaktın başka Aşk’la.

Lâkin, şimdi-ki vaktin, en Aşık Adamı benim,
kalemimden dökülecek Yağmur dolu bereketim,
göz yaşlarınla alabora olurverdi teknelerim,
tüm Karadeniz’in hüznü, kahvrengi gözlerimdedir.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 325